Rzeki pochlebstw wpadają do morza komplementów, w którym toną prawdziwe zasługi.
Rzuć szczęściarza do wody, a wypłynie z rybą w zębach.
Rzuć wszystko i chodź się całować.
Samą wiarą nie zdziała się wiele, ale bez wiary nie zdziała się nic.
Sami tworzymy swoje magiczne miejsca, odwiedzając w nich siebie.
Samo posiadanie biblioteki nie czyni człowieka uczonym.
Samobójstwo jest tą ostatnią rezerwą, tą ostatnią linią obronną, stanowiąca dla nas rękojmię, że poniżej pewnego poziomu poniżenia, upokorzenia, rozbicia wewnętrznego itp. nic i nikt nas zepchnąć nie może. Świadomość, że zawsze można popełnić samobójstwo, to nasze kryte tyły w walce życiowej. Zupełnie inaczej można się wtedy ustosunkować do każdej sprawy; życie nie tylko jest spokojniejsze, ale i o wiele piękniejsze.
Samochód służbowy jest czymś, co każdy uważa za rzecz zbędną dopóty, dopóki sam w nim nie siedzi.
Samotne kobiety nie szukają na siłę mężów, lecz szczęścia.
Samotność - odwieczny refren życia.
Samotność – to uczucie, że pod stopami są tylko bezdenne mokradła.
Samotność jest dla umysłu tym, czym dieta dla ciała.
Samotność jest fanaberią młodości oraz tragedią starości.
Samotność jest jak ogród, w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.
Samotność jest przedsionkiem śmierci.
Samotność jest przeznaczeniem wszystkich wybitnych umysłów.
Samotność łączy tych, których zbiorowisko rozdziela.
Samotność można mierzyć we łzach.
Samotność na pustkowiu od tej w tłumie różni się ciszą.
Samotność nie jest naszym przeznaczeniem, a samych siebie poznajemy tylko wtedy, kiedy możemy się przejrzeć w oczach innych ludzi.
Samotność to jest to, kiedy czas wlecze się bez końca.
Samotność to ślub z własną duszą bez użycia obrączek.
Samotność to w przekonaniu ludzi najgorszy sposób cierpienia.
Samotność zaczyna się z chwilą, gdy człowiek nie ma osoby, której mógłby wyświadczyć dobro z potrzeby serca.
Samotność, prawdziwa samotność bez złudzeń, to stan poprzedzający obłęd lub samobójstwo.
Satyryk to obrażony idealista.
Są dwa grzechy główne, z których wywodzą się wszystkie inne: niecierpliwość i opieszałość. Przez niecierpliwość ludzie zostali wypędzeni z raju, przez opieszałość nie powracają tam.
Są dwa rodzaje ludzi: ci, co myślą, i ci, co się bawią.
Są dwa sposoby na to, żeby znaleźć się na wierzchołku dębu. Jeden, to usiąść na żołędziu i czekać. Drugi, to wspiąć się na drzewo.
Są dwa sposoby odnoszenia sukcesów w życiu: albo dzięki własnej pracowitości, albo przez głupotę innych.
Są dwa typy szaleńców: ci, którzy nie wiedzą, że umrą, oraz ci, którzy zapominają, że żyją.
Są dwie drogi, aby przeżyć życie. Jedna to żyć tak, jakby nic nie było cudem. Druga to żyć tak, jakby cudem było wszystko.
Są dwie rzeczy, których mężczyzna ukryć nie potrafi – kiedy jest pijany i zakochany.
Są historie cichej dobroci i przyjaźni. Tworzą je mali zwyczajni ludzie.
Są kobiety, które nie lubią zadawać cierpień kilku mężczyznom jednocześnie i wolą zajmować się jednym: to kobiety wierne.
Są kobiety, które żeby zamaskować swoje krzywe nogi, noszą bardzo długie dekolty.
Są książki, których grzbiety i okładki stanowią najlepszą ich część.
Są ludy, <br /> co dojrzały do śmierci <br /> z rąk ludów <br /> niedojrzałych do życia...
Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.
Są ludzie, których zdemoralizować może nawet literatura dziecięca, którzy z rozkoszą odszukują pikantne powiedzonka w psałterzu i przypowieściach salomonowych, ale są też tacy, którzy im głębiej poznają życiowe błoto, tym stają się czystsi.
Są ludzie, którym ordery przynoszą zaszczyt i ludzie, którzy przynoszą zaszczyt orderom.
Są ludzie, którym szczęście mignie tylko na moment, na moment tylko się ukaże po to tylko, by uczynić życie tym smutniejsze i okrutniejsze.
Są ludzie, którym za nazwisko służy stanowisko.
Są ludzie, którzy by się cieszyli nawet z końca świata, gdyby go przepowiedzieli.
Są ludzie, którzy nie popełniają błędów. To ci, za których myślą inni.
Są ludzie, którzy noszą kapelusz po to, by się mieć czym kłaniać. Nie wiadomo jednak po co oni noszą spodnie.
Są ludzie, którzy swoim charakterem niszczą to, co zbudowali rozumem.
Są ludzie, którzy tęsknią za nieśmiertelnością, ale nie wiedzą, co zrobić z deszczowym popołudniem.
