Trzeba być bogobojnym i sprawiedliwym, a serduszko będzie spokojne, to i człowiek będzie długo żył.
Trzeba być kimś, jeśli chce się uchodzić za coś.
Trzeba być podobnym, aby się zrozumieć, i innym, aby się pokochać. Trzeba być silnym, aby wybaczyć.
Trzeba być uczciwym i nie podawać swego braku odwagi za pokorę.
Trzeba być w domu kameleonem, gdy się modliszkę ma za żonę.
Trzeba dużo odwagi, żeby być tchórzem w Armii Czerwonej.
Trzeba dwojga, żeby zrobić człowieka, starczy jedno, żeby umrzeć. Tak oto świat się skończy.
Trzeba inteligentnie służyć nieuchronnościom własnej natury.
Trzeba mieć wielką ludzką odwagę, aby się wyrzec całej [...] doczesności w zamian za zyskanie wieczności, ale gdy się już zdobędzie wieczność, niepodobna się jej wyrzec - jest to sprzeczność sama w sobie, ale trzeba mieć paradoksalną i pokorną odwagę, aby posiąść wszystko doczesne w imię absurdu, a to właśnie jest odwaga wiary.
Trzeba mieć wielkie tłuste złudzenia. Ich żywienie wymaga mniej trudu.
Trzeba nie znać sztuczek kobiety, aby uwierzyć w jej cnotę.
Trzeba podważać wszystko, co się da podważyć, gdyż tylko w ten sposób można wykryć to, co podważyć się nie da.
Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane. Całą radość i cały smutek. Nie wolno nam się od tego uchylić. Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy, i tak kiedyś nas dopadnie.
Trzeba sięgać dalej niż na wyciągnięcie ręki, bo po cóż byłoby niebo?
Trzeba słuchać muzyki życia. Większość słucha tylko dysonansów.
Trzeba śmiać się, nie czekając na szczęście, bo gotowiśmy umrzeć nie uśmiechnąwszy się ani razu.
Trzeba tak dawać, żeby bolało.
Trzeba tak kochać, jak świeci słońce.
Trzeba tylko jedną istotę z całego serca pokochać, a i wszystkie inne wydadzą się godne miłości.
Trzeba wielu lat, by znaleźć przyjaciela, wystarczy chwila by go stracić.
Trzeba wybierać: albo kochać kobiety, albo je znać.
Trzeba wypalić się spokojnie do ostatka - w tym jest szczęście.
Trzeba zaczynać od najskromniejszego szczęścia, wówczas przychodzi częściej.
Trzeba żyć i cieszyć się, i płakać, i przeklinać, i diabli jeszcze wiedzą, co robić, ale nie wolno wspominać.
Trzeba żyć naprawdę, żeby oszukać pędzący czas. Pięknie żyć, w zachwycie. Życie zdarza się raz.
Trzeba żyć tak szybko jak nadchodząca chwila.
Trzeba żyć, a nie tylko istnieć.
Trzeba, żeby z czyjegoś powodu bolało serce. Dziwne, ale bez tego życie jest puste.
Trzeźwo myślących ludzi, nigdy nie rozpiera duma z własnych talentów.
Trzęsienia ziemi są grymasami świata.
Trzy ceny maja kobiece stroje: dla męża, dla przyjaciółek i prawdziwą.
Trzy etapy w życiu kobiety: pielęgnacja ciała, dbałość o skórę i troska o kości.
Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.
Tu byłem, tu żyłem, tu cierpiałem. To czas przeszły te zdarzenia odeszły.
Twardzi ludzie miękko wymawiają "nie".
Twarz bez piegów to jak niebo bez gwiazd.
Twarz mężczyzny jest jego autobiografią, twarz kobiety - jej powieścią.
Twarz: to co wyrosło dookoła nosa.
Twoja bliskość to dla mnie skrawek nieba.
Twoja miłość winna się dostosować do potrzeb innych ludzi, a nie twoich.
Twoje ramiona są akurat takie długie żebyś mógł nimi objąć innych.
Twoje serce jest tam gdzie twój skarb. Musisz odnaleźć ten skarb, aby wszystko nabrało sensu.
Twoje życie nie minie bez świadków, bo ja będę jego świadkiem.
Tworzyć znaczy zabijać śmierć.
Twój los jest odbiciem i rezultatem twojego charakteru.
Twórczość – to podglądanie tego, czego jeszcze nie stworzyła natura.
Twórczość to umiejętne połączenie pamięci z niepamięcią.
