Nie dawaj za późno, nie dziękuj za wcześnie.
Miłość – rodzaj choroby, która ani rozumnych, ani głupich nie oszczędza.
Każdy o sobie, a Bóg o wszystkich.
Kiedy wszystko ogranicza ciemność, Bóg zapala gwiazdy, aby nas bezpiecznie przeprowadzić przez noc.
Pij, bracie, pij, na starość torba i kij.
Miłość to robota nierobów.
Miej taki punkt widzenia, z którego dobrze widać drugiego człowieka.
Dla całego świata jesteś tylko jednym z wielu, lecz jest ktoś, dla kogo jesteś całym światem.
Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.
Jest taka cierpienia granica, <br /> Za którą się uśmiech pogodny zaczyna.
Poznać głupiego po śmiechu jego.
Miłość nie jest wynalazkiem ludzi. To wynalazek Boga.
Ostatecznie w obliczu śmierci głupota i mądrość są tak samo bezradne.
Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy przezwyciężyć w sobie niechęci, ile zdołaliśmy przełamać ludzkiej złości i gniewu. Tyle wart jest nasz rok, ile ludziom zdołaliśmy zaoszczędzić smutku, cierpień, przeciwności. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy okazać ludziom serca, bliskości, współczucia, dobroci i pociechy. Tyle wart jest nasz rok, ile zdołaliśmy zapłacić dobrem za wyrządzane nam zło.
Kochajmy się jak bracia, a rachujmy się jak Żydzi.
Żeby Polska w siłę rosła, trzeba wodza nam, nie osła!
Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
Gdy mężczyzna oświadczy kobiecie, że oprócz niej nigdy żadnej nie kochał, i gdy okaże się to prawdą, ona wcale się nim nie zainteresuje.
Nigdy nie dyskutuj z głupcem - ludzie mogą nie zauważyć różnicy!
Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów.
Dziecko to uwidoczniona miłość.
Umrzeć to nie przestać żyć, ale przestać kochać się wzajemnie.
Szkoła psuje zwykle to, co zrobił dom, więc dom robi odwet i psuje to, co robi szkoła.
Upływający czas mierzy się wiekiem dzieci.
Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.
Był sobie raz rosyjski astronauta i rosyjski neurochirurg. Rozmawiali o chrześcijaństwie. Neurochirurg był wierzący, a astronauta nie. „Wiele razy latałem w kosmos – chwalił się astronauta – ale nigdy nie widziałem żadnego anioła”. Neurochirurg ze zdziwienia aż otworzył usta. W końcu odparł: „A ja zoperowałem sporo inteligentnych mózgów, lecz nigdy nie widziałem ani jednej myśli”.
Możesz wykształcić głupca, ale nigdy nie nauczysz go myśleć.
Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.
Jeśli znajdziesz prawdziwego przyjaciela (co zdarza się naprawdę rzadko!) chroń go, bo to drugi ty.
Kto jest okrutny w stosunku do zwierząt, ten nie może być dobrym człowiekiem.
Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie.
Musimy się nauczyć tracić. Musimy być świadomi tego, że bez względu na to, co zdobywamy, wcześniej czy później to tracimy.
Dzieci trzeba tak wychowywać, aby podawały sobie ręce, a nie podstawiały nogi.
Śmierć nie jest wrogiem życia. Ten kto umiera ustępuje miejsca drugim.
Zło jest romantyczne, a dobro zwyczajne.
Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko. Kocha się za nic.
Żeby znaleźć przyjaciela trzeba przymknąć oko. Żeby go zachować trzeba przymknąć oba.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Miej nawet mały rozum, ale swój.
Prawda istnieje. Wymyśla się kłamstwo.
Marzenia to realne cele z odroczonym terminem realizacji.
Każdy szanuje człowieka, który czyni, co przyrzeka.
Pierwsza strona Księgi Życia jest biała, a ostatnia czarna. Kolory innych stron malujesz ty.
Kochanie gorzej jak więzienie: z więzienia wyzwolą, z kochania nie zdolą.
Pragniemy być kochani brutto, nie netto.
Szkoła to więzienie z możliwością dokształcania.
Tak naprawdę samotni jesteśmy wtedy, kiedy sami od ludzi odchodzimy.
Od śmiechu niedaleko jest do płaczu, bo szczęście jest kruche jak szkło.
