Duma bez pokory – to próżność; pokora bez dumy to podłość.
Najwyżej podnoszą się niskie czoła.
Chciwość pieniędzy jest największą przeszkodą w otrzymywaniu ich.
Spotkać się to początek; zgodzić się to postęp; pracować razem to sukces.
Wścibskość jak fala tsunami. Nie zna objętości ani granic.
Egoizm nawet rajskie ptaki zaprzęga do swojej złotej karocy.
Pycha wydaje się być zjawiskiem przyrodzonym, podczas gdy pokora to zdobycz trudu życia.
Cnota jest przekonaniem, które przekształciło się w wewnętrzną i stabilną zasadę działania.
Jedni mają poglądy, inni interesy.
Świadomość ma wolę, podświadomość emocje.
Gdy ktoś mnie zapewnia, że obca jest mu uraza, zawsze mnie kusi, by dać mu w twarz, żeby mu pokazać, iż się myli.
Obojętność to paraliż duszy, przedwczesna śmierć.
Niepowodzenie przywraca ludziom wszystkie cnoty, jakie pomyślność im odbiera.
Z rodzicami można wygrać tylko cierpliwością.
Dobrze zrozumiana nauka chroni człowieka przed pychą, gdyż ukazuje mu jego granice.
Kultura – to co zostaje, kiedy zapomnisz wszystko, czego się nauczyłeś.
Każda epoka ma swoje wady, które sumują się z wadami epok wcześniejszych – i to właśnie nazywamy dziedzictwem ludzkości.
Obojętność moralna to choroba bardzo kulturalnych ludzi.
Odwaga jest dobra, lecz wytrwałość lepsza.
Wielu obdarzyła natura talentem współczucia, niewielu – współradości.
Kto wad nienawidzi, nienawidzi i ludzi.
Choćbyś naturę widłami wypędzał, ona i tak powróci.
Astronomia zrodziła się z przesądów, elokwencja z ambicji, nienawiści, fałszu i pochlebstwa, geometria z chciwości, fizyka z próżnej ciekawości, nawet filozofia moralna z ludzkiej pychy. Tak więc sztuki i nauki zawdzięczają swoje powstanie naszym wadom.
Ci, których wróg chwali, pewnie najmniej warci.
Aby poznać siebie, trzeba się wystawiać na próbę. Tylko tak może się przekonać każdy, na co go stać.
Zły człowiek to taki, który umie przyjąć, ale nie umie oddać.
Kto nie potrafi dziękować, nie potrafi też kochać.
Ceną doskonałości jest dyscyplina. Kosztem miernoty - rozczarowanie.
Ludzie powinni mieszać się wyłącznie w swoje sprawy.
Nikogo by zapewne nie obchodziło co nam w duszy gra, gdyby tylko to „coś” tak przeokropnie nie fałszowało.
Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak, jakby naprawdę nie byli dla tego świata.
Gdyby nie było chamstwa, nie byłoby faszyzmu. Chamstwo jest nosicielem pogardy i przemocy, podłości i woli zniszczenia.
Gdy człowiek wytyka kogoś palcem, powinien pamiętać, że pozostałe cztery wskazują na niego samego.
Duma wiąże ręce i usta.
Wady też stanowią część naszego posagu.
Przeczuleni uważają dar serca za jałmużnę, ufni - jałmużnę za dar serca.
Wady wielkich ludzi są pociechą matołów.
Przyjaciele, którzy nie mają wad, są nie do zniesienia.
Najbardziej charakteryzuje nas to, z czego nie potrafimy zrezygnować.
Długi język ma krótkie nogi.
Złość jest chorobą duszy.
Prawda często dokarmia kompleksy.
Bądź skromny. Wiele osiągnięto przed twoim przyjściem na świat.
Kochać można swoją drogą, a widzieć złe strony swoją drogą.
Czyż można chcieć Słońce, a jego plam nie?
Uprzejmość – najwytworniejsza forma fałszu.
Kto wstaje ze złością, siada ze stratą.
Dla przechodniów bądź gościnnym, dla sąsiadów – pomocnym, dla poczciwych – przyjacielem, dla złych – obcym.
