Życie jest snem, a miłość jego śnieniem.
Cierpienie wymaga więcej odwagi niż śmierć.
Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
To życie warto przeżyć dla trzech, może czterech rzeczy, reszta może posłużyć jako nawóz na pole.
Życie, którego początku nie pamiętamy a końca nie znamy.
Bóg widzi śmierć inaczej niż my. My widzimy ją jako ciemny mur, Bóg - jako bramę.
Celem naszego życia nie powinno być posiadanie bogactw, lecz bogactwo bycia.
Życie to brutalna, zapierająca dech w piersiach zabawa - jak skakanie ze spadochronem albo niebezpieczna górska wspinaczka.
Bliskość śmierci zawsze sprawia, że staramy się żyć lepiej.
Żyje się tylko chwilę, a czas jest przezroczystą perłą wypełnioną Twoim oddechem.
Jutro nie jest zagwarantowane nikomu, ani młodemu, ani staremu.
Życie nasze jest jak świeca. Jeśli ma duży płomień to szybko gaśnie, ale można przy nim się ogrzać i widać go wszędzie, a jeśli ma mały to słabo go widać i nikt nie zauważy kiedy zgaśnie. Sami dokonujemy wyboru.
Czym byłoby życie bez nadziei? Iskrą odrywającą się od rozpalonego węgla i gasnącą natychmiast.
Nasze życie to wieczny rozbrat marzenia z rzeczywistością.
W życiu wszyscy jesteśmy nowicjuszami i większość z nas nie potrafi przebrnąć przez eliminacje.
Życie to wielkie płótno, na którym powinieneś malować najpiękniej jak umiesz.
Czas to nie droga szybkiego ruchu pomiędzy kołyską a grobem; czas - to miejsce na zaparkowanie pod słońcem.
Niech ci ziemia lekką będzie.
Życie jest grą. [...] Istotne jest, byś swoją rolę grał dobrze, obojętnie jaka by ona była.
Antropologia poprawna politycznie: prawa osoby przysługują małpom, psom, kotom, tylko nie dziecku nie narodzonemu.
W umyśle nowoczesnego człowieka zrodziło się nowe pytanie, pytanie, czy warto żyć... Nie można dać na nie rozumnej odpowiedzi, bo pytanie jest nierozumne.
Życie to test. Tylko test. Gdyby było inaczej, ktoś powiedziałby nam, co robić i dokąd iść.
Ludzkość wymyśliła wiele sposobów samobójstwa. Ci, którzy próbują uśmiercić ciało, znieważają Boskie przykazanie na równi z tymi, którzy próbują uśmiercić swoją duszę, choć zbrodnia tych ostatnich jest mniej widoczna dla ludzkich oczu.
Widzę, że wszystko dokoła mnie ciągle się zmienia i ciągle umiera, i tylko jedna jest siła, która nie ulega zmianom, która trzyma wszystko w karbach, która tworzy, rozwiązuje i znów tworzy. Tą siłą jest Bóg.
Straszną jest rzeczą, kiedy dusza zmęczy się życiem szybciej niż ciało.
Życie wydaje się kochać paradoksy - kiedy człowiek sądzi, że jest zupełnie bezpieczny, wtedy jest zawsze śmieszny i w każdej chwili grozi mu wypadek - ale kiedy wie, że jest stracony, życie zasypuje go prezentami. Nie trzeba wcale o to zabiegać - chodzi za człowiekiem jak pies.
Oto nasz prawdziwy stan; oto co nas czyni niezdolnymi i do wiedzy pewnej, i do zupełnej niewiedzy. Żeglujemy po szerokim przestworzu, wciąż niepewni i chwiejni, popychani od jednego do drugiego krańca. Czegokolwiek chcielibyście się uczepić, wraz chwieje się to i oddala; a jeśli podążamy za tym, wymyka się, wyślizguje się i wiekuiście ulata. Jest to stan naturalny, najbardziej wszelako przeciwny naszym skłonnościom; pałamy aby zbudować na niej wieżę wznoszącą się w nieskończoność; ale cały fundament trzaska i ziemia rozwiera się otchłanią.
Bóg wyznaczył na świecie dla każdego z nas szlak, którym musimy podążać. Wystarczy tylko odczytać, co zapisał dla Ciebie.
Życie jest sztafetą. Możesz wygrać wyścig w następnym pokoleniu.
Życie: arcydzieło piasku między dwiema falami.
Życie nabiera wartości dzieki miłości.
Męczymy się tylko kilkadziesiąt lat, a każą nam odpoczywać wiecznie.
Trzeba mieć wielką ludzką odwagę, aby się wyrzec całej [...] doczesności w zamian za zyskanie wieczności, ale gdy się już zdobędzie wieczność, niepodobna się jej wyrzec - jest to sprzeczność sama w sobie, ale trzeba mieć paradoksalną i pokorną odwagę, aby posiąść wszystko doczesne w imię absurdu, a to właśnie jest odwaga wiary.
Sztuka życia polega na tym, aby cuda zauważyć - we wszystkim tkwi wspomnienie raju.
Życie jest jak kuchnia - aby zrobić w niej cokolwiek, trzeba pobrudzić ręce.
Lęk człowieka przed śmiercią jest świadomością grzechu.
Ludzie muszą się nauczyć odchodzić, tak jak przyszli. Być gotowym, to wszystko.
Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie.
Natura jest jedynym mordercą, który nie jest sądzony.
Umierasz, jeżeli umierają twoi bogowie. Bo żyjesz dzięki nim. A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.
Próbujmy przystosować się do życia, bo ono do nas się nie przystosuje.
Większość ludzi używa pierwszej połowy swego życia w taki sposób, że czyni nieszczęśliwą drugą jego część.
Żyć to przede wszystkim przyjąć swoje życie.
Uwierz, że warto żyć, a twoja wiara pomoże ci ten fakt urzeczywistnić.
Życie to coś, co upływa, kiedy jesteśmy zajęci snuciem planów na przyszłość.
Nie możesz dokonać wyboru, jak umrzeć. Ani kiedy. Możesz tylko zdecydować, jak żyć. Teraz.
To, co dla larwy jest końcem świata, reszta świata nazywa motylem.
Kiedy zostaje zakłócony przewidywalny tok codziennego życia uświadamiamy sobie, że jesteśmy jak rozbitkowie statku. Próbujemy na otwartym oceanie utrzymać równowagę na lichej desce, nie pamiętając skąd przybyliśmy i nie wiedząc dokąd dryfujemy.
