Kant powiada, że teodycea to próba rehabilitacji Pana Boga za świat, który stworzył. Ja w pewnym sensie uprawiam taką teodyceę. Usiłuję rehabilitować Pana Boga, choć nie jestem pewien, czy On zechce mnie zrehabilitować za tę rehabilitację.
Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
Dajcie Polakom rządzić a sami się wykończą.
Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko. Kocha się za nic.
Dla całego świata jesteś tylko jednym z wielu, lecz jest ktoś, dla kogo jesteś całym światem.
Kobiety i słonie nigdy nie zapominają urazy.
Nie dawaj za późno, nie dziękuj za wcześnie.
Ostatecznie w obliczu śmierci głupota i mądrość są tak samo bezradne.
Pragniemy być kochani brutto, nie netto.
Każdy o sobie, a Bóg o wszystkich.
Kiedy wszystko ogranicza ciemność, Bóg zapala gwiazdy, aby nas bezpiecznie przeprowadzić przez noc.
Upływający czas mierzy się wiekiem dzieci.
Nie ma bardziej szczerej miłości niż miłość do jedzenia.
Pij, bracie, pij, na starość torba i kij.
Miłość to robota nierobów.
Możesz wykształcić głupca, ale nigdy nie nauczysz go myśleć.
Miej taki punkt widzenia, z którego dobrze widać drugiego człowieka.
Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.
Jest taka cierpienia granica, <br /> Za którą się uśmiech pogodny zaczyna.
Dziecko to uwidoczniona miłość.
Poznać głupiego po śmiechu jego.
Miłość nie jest wynalazkiem ludzi. To wynalazek Boga.
Kochające serce zawsze jest młode.
Kochajmy się jak bracia, a rachujmy się jak Żydzi.
Żeby Polska w siłę rosła, trzeba wodza nam, nie osła!
Wykształcenie, podobnie do ubrania, winno być starannie dopasowane do osoby. Zbyt małe uwiera, za obszerne śmieszy.
Nigdy nie dyskutuj z głupcem - ludzie mogą nie zauważyć różnicy!
Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów.
Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie.
Musimy się nauczyć tracić. Musimy być świadomi tego, że bez względu na to, co zdobywamy, wcześniej czy później to tracimy.
Dzieci trzeba tak wychowywać, aby podawały sobie ręce, a nie podstawiały nogi.
Umrzeć to nie przestać żyć, ale przestać kochać się wzajemnie.
Ból zadawany tym, których kochamy, jest jak bumerang – wraca i wbija się w nasze serce.
Szkoła psuje zwykle to, co zrobił dom, więc dom robi odwet i psuje to, co robi szkoła.
Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.
Był sobie raz rosyjski astronauta i rosyjski neurochirurg. Rozmawiali o chrześcijaństwie. Neurochirurg był wierzący, a astronauta nie. „Wiele razy latałem w kosmos – chwalił się astronauta – ale nigdy nie widziałem żadnego anioła”. Neurochirurg ze zdziwienia aż otworzył usta. W końcu odparł: „A ja zoperowałem sporo inteligentnych mózgów, lecz nigdy nie widziałem ani jednej myśli”.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Miej nawet mały rozum, ale swój.
Najpiękniejszych chwil w życiu nie zaplanujesz. One przyjdą same.
Jeśli znajdziesz prawdziwego przyjaciela (co zdarza się naprawdę rzadko!) chroń go, bo to drugi ty.
Kto jest okrutny w stosunku do zwierząt, ten nie może być dobrym człowiekiem.
Śmierć nie jest wrogiem życia. Ten kto umiera ustępuje miejsca drugim.
Dobro jest trudne, Bóg dał dziesięć przykazań, gdy szatan tylko jedno: rób co chcesz.
Od śmiechu niedaleko jest do płaczu, bo szczęście jest kruche jak szkło.
Uniwersytet rozwija wszystkie zdolności, między innymi głupotę.
Zło jest romantyczne, a dobro zwyczajne.
Jeśli będziesz krzyczał, wielu cię usłyszy; jeśli będziesz mówił cicho, wielu cię zrozumie.
Żeby znaleźć przyjaciela trzeba przymknąć oko. Żeby go zachować trzeba przymknąć oba.
