Życie mężczyzny kręci się zawsze wokół jednej jedynej kobiety, w której zawierają się wszystkie kobiety świata, szczyt wszelkich tajemnic i klucz do wszystkich odpowiedzi.
Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
Dajcie Polakom rządzić a sami się wykończą.
Miłość to robota nierobów.
Możesz wykształcić głupca, ale nigdy nie nauczysz go myśleć.
Kocha się nie za cokolwiek, ale pomimo wszystko. Kocha się za nic.
Zobaczyć świat w ziarenku piasku, <br /> Niebiosa w jednym kwiecie z lasu. <br /> W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar, <br /> W godzinie – nieskończoność czasu.
Musimy się nauczyć tracić. Musimy być świadomi tego, że bez względu na to, co zdobywamy, wcześniej czy później to tracimy.
Samotność to w przekonaniu ludzi najgorszy sposób cierpienia.
Za dwadzieścia lat bardziej będziesz żałował tego, czego nie zrobiłeś, niż tego, co zrobiłeś. Więc odwiąż liny, opuść bezpieczną przystań. Złap w żagle pomyślne wiatry. Podróżuj, śnij, odkrywaj.
Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą a nie pokonanym.
Kochające serce zawsze jest młode.
Kant powiada, że teodycea to próba rehabilitacji Pana Boga za świat, który stworzył. Ja w pewnym sensie uprawiam taką teodyceę. Usiłuję rehabilitować Pana Boga, choć nie jestem pewien, czy On zechce mnie zrehabilitować za tę rehabilitację.
Szkoła psuje zwykle to, co zrobił dom, więc dom robi odwet i psuje to, co robi szkoła.
Nie ma bardziej szczerej miłości niż miłość do jedzenia.
Pij, bracie, pij, na starość torba i kij.
Każdy człowiek ma dwie ojczyzny: swoją własną oraz Francję.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Nigdy nie dyskutuj z głupcem - ludzie mogą nie zauważyć różnicy!
Dla całego świata jesteś tylko jednym z wielu, lecz jest ktoś, dla kogo jesteś całym światem.
Kobiety i słonie nigdy nie zapominają urazy.
Nie dawaj za późno, nie dziękuj za wcześnie.
Dobro jest trudne, Bóg dał dziesięć przykazań, gdy szatan tylko jedno: rób co chcesz.
Dziecko to uwidoczniona miłość.
Ból zadawany tym, których kochamy, jest jak bumerang – wraca i wbija się w nasze serce.
Można odejść na zawsze, by stale być blisko.
Każdy o sobie, a Bóg o wszystkich.
Kiedy wszystko ogranicza ciemność, Bóg zapala gwiazdy, aby nas bezpiecznie przeprowadzić przez noc.
Żeby Polska w siłę rosła, trzeba wodza nam, nie osła!
Upływający czas mierzy się wiekiem dzieci.
Plotka ma długie nogi i ostro zakończone rogi.
Był sobie raz rosyjski astronauta i rosyjski neurochirurg. Rozmawiali o chrześcijaństwie. Neurochirurg był wierzący, a astronauta nie. „Wiele razy latałem w kosmos – chwalił się astronauta – ale nigdy nie widziałem żadnego anioła”. Neurochirurg ze zdziwienia aż otworzył usta. W końcu odparł: „A ja zoperowałem sporo inteligentnych mózgów, lecz nigdy nie widziałem ani jednej myśli”.
Jeśli będziesz krzyczał, wielu cię usłyszy; jeśli będziesz mówił cicho, wielu cię zrozumie.
Miej taki punkt widzenia, z którego dobrze widać drugiego człowieka.
Jest taka cierpienia granica, <br /> Za którą się uśmiech pogodny zaczyna.
Dzieci trzeba tak wychowywać, aby podawały sobie ręce, a nie podstawiały nogi.
Poznać głupiego po śmiechu jego.
Miłość nie jest wynalazkiem ludzi. To wynalazek Boga.
Kochajmy się jak bracia, a rachujmy się jak Żydzi.
Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.
Choć dobro niewiele kosztuje, nie można go kupić.
Żeby znaleźć przyjaciela trzeba przymknąć oko. Żeby go zachować trzeba przymknąć oba.
Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów.
Bo góry mogą się poruszyć i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie.
Umrzeć to nie przestać żyć, ale przestać kochać się wzajemnie.
Szkoła to więzienie z możliwością dokształcania.
Wojna jest zła, lecz nie najgorsza. Jeszcze gorszy jest stan rozkładu i degradacji uczuć moralnych i patriotycznych, nakazujący myśleć, że nie ma rzeczy wartej wojny. Osoba, która nie ma niczego, o co mogłaby walczyć, niczego ważniejszego niż osobiste bezpieczeństwo jest pożałowania godnym stworzeniem i nie ma szans na bycie wolnym, chyba że dzięki wysiłkom ludzi lepszych niż ona sama.
Wojnę wygrywają dowódcy, przegrywają rodziny.
