Gdy braknie pytań to brak odpowiedzi odbiera nam także nadzieję.
To, co wiecznie zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.
Nadzieja nie przywiązuje się do teraźniejszości, wybiega naprzód, by dotrzeć do celu.
Żaden promień słońca nie ginie, lecz zieleń, którą on budzi, potrzebuje czasu, aby wzrosnąć.
Bo miłość nie zna pór dnia, a nadzieja nie ma końca, a wiara nie zna granic. Tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem granicami.
Optymista nie martwi się starością, bo wie, że ona kiedyś się skończy.
Zabijając marzenia, osierocamy nadzieję.
Każda ciemna noc ma zawsze jasne zakończenie.
Rozłąka jest naszym losem. Spotkanie naszą nadzieją.
Życie zaczyna się po drugiej stronie rozpaczy.
Nadzieja - choć zwodnicza - wiedzie przynajmniej nas przyjemniejszą drogą do kresu życia.
Nadzieja jest z reguły złym przewodnikiem, ale za to dobrym towarzyszem w podróży.
Pesymistą jest ten, kto przedwcześnie ujawnia prawdę.
Być szczęśliwym - to nie jest dobry znak. To dowodzi, że nieszczęście spóźniło się na pociąg i zaraz się pojawi.
Odkąd Jezus pokonał śmierć, żaden optymizm nie jest w Kościele przesadą.
Kto wszystko widzi w czarnych barwach, temu już z rana słońce zachodzi.
Optymista, nawet jak stawia kropkę nad "i" to kolorową.
Jak wiosenne kwiaty wybieramy mężczyzn, w nadziei, że się rozwiną.
Dni pesymisty wloką się za nim i przed nim.
Pomiędzy biedą a szczęściem istnieje głęboka przepaść. Nadzieja przerzuca przez nią most, ale wisi on w powietrzu.
Wiara plus nadzieja to furtka dla możliwości.
Nadzieja jest odwieczną wszystkich ludzi piastunką: kołysze nas bezustannie i smutki nasze usypia.
Czym byłoby życie bez nadziei? Iskrą odrywającą się od rozpalonego węgla i gasnącą natychmiast.
Nadzieja jest rośliną trudną do wyplenienia. Można nie wiem ile odrąbać gałęzi i zniszczyć, a zawsze będzie wypuszczać nowe pędy.
Kiedy coś uparcie gaśnie - zaufaj iskierce nadziei.
Mieć nadzieję znaczy oczekiwać, że dobro jest możliwe.
Gdy ma się do czynienia z prawdziwym optymistą, to z jego optymizmem da się zrobić wszystko.
Jakoś to będzie, bo jeszcze tak nie było, żeby jakoś nie było.
Warto żyć, jeśli przez każdego z nas wpadnie promyk słońca w mrok niepogody.
Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.
Optymistę spotyka w życiu tyle samo niepowodzeń i tragedii co pesymistę, ale optymista znosi to lepiej.
Optymizm jest zawsze wynikiem niedostatecznych informacji.
Z zamartwianiem się lepiej zawsze poczekać. Może okazać się że wcale nie jest potrzebne.
Szczęście to coś do zrobienia, ktoś do kochania i nadzieja na coś.
Nadzieja jest o wiele smutniejszym słowem niż się sądzi.
Pesymista: optymista z praktyką życiową.
Żadna noc nie może być aż tak czarna, żeby nigdzie nie można było odszukać choć jednej gwiazdy. Pustynia też nie może być aż tak beznadziejna, żeby nie można było odkryć oazy. Pogódź się z życiem, takim jakie ono jest. Zawsze gdzieś czeka jakaś mała radość. Istnieją kwiaty, które kwitną nawet w zimie.
Nadzieję trzeba żywić, bo zawsze jest głodna.
Optymizm - karykatura nadziei.
Szczęście składa się z pożądania i nadziei jego zaspokojenia.
Nadzieja jest snem człowieka na jawie.
Nadzieja jest najcenniejszą towarzyszką życia.
Nadzieja jest nieufnością człowieka wobec przewidywań jego rozumu.
Nadzieja po to daje nam skrzydła, by życie i rozczarowanie miało co podcinać.
Mądrość: myśleć ze sceptycyzmem, działać z optymizmem.
Starość jest smutna nie dlatego, że się skończyły przyjemności, lecz nadzieje.
Szczęśliwy nie ma czasu na pesymizm.
Pesymistka: Kobieta, która myśli, że nie zdoła zaparkować samochodu między dwoma innymi samochodami na przestrzeni oczywiście za ciasnej. Optymista: Mężczyzna, który myśli, że ona nie spróbuje.
