Życia wyłącznie dla siebie nie można nazwać życiem.
Życie - szukanie na skróty drogi do niewiadomego celu.
Życie - to okres czasu, którego jedną połowę zatruwają nam rodzice, a drugą dzieci.
Życie bez miłości nie jest warte nawet torby sieczki.
Życie bez podróży jest jak potrawa bez soli.
Życie bez radości jest jak długa podróż bez gospody.
Życie byłoby niemożliwe, gdybyśmy pamiętali. Wszystko polega jednak na tym, by wiedzieć, co zapomnieć.
Życie byłoby nieskończenie szczęśliwsze, gdybyśmy mogli rozpocząć je w wieku lat osiemdziesięciu i stopniowo zbliżać się do osiemnastu.
Życie co jakiś czas podaruje ci cudowną chwilę. Naciesz się nią.
Życie człowieka jest jak sen wiosenny, a bogactwa i zaszczyty jak przemijające chmurki.
Życie człowieka na chwilę ukazuje się naszym oczom, ale o tym, co było przedtem, albo co będzie poźniej, nie wiemy nic.
Życie daje Ci kopniaka, a potem z uśmiechem pyta czy nie za mocno bolało.
Życie daje tyle, ile ma się odwagę z niego wziąć.
Życie dyplomaty składa się z trzech składników: protokołu, alkoholu i kropli żołądkowych.
Życie faktycznie nie ma sensu, dopóki sami go sobie nie stworzymy.
Życie jak jesień... <br /> coś w nim z blasków lata, <br /> Z uśmiechów słońca <br /> przez mgły i szarugi, <br /> Z złotawych blasków <br /> wśród szarego świata, <br /> Z kwiatów, co nigdy <br /> nie kwitną raz drugi...
Życie jak zdrapka - wymaga pazura.
Życie jest bardzo niebezpiecznym zajęciem. Śmiertelność sięga 100 procent.
Życie jest chorobą, cały świat szpitalem, a śmierć - lekarzem.
Życie jest chorobą, od której sen uwalnia nas co szesnaście godzin. To środek znieczulający, lekarstwem jest śmierć.
Życie jest ciągiem następujących po sobie chwilowych rozwiązań.
Życie jest cierpieniem, pieniądze morfiną.
Życie jest doprawdy zabawne: jedno słówko wyszeptane przed ołtarzem i już jesteś żonaty - jedno słówko wyszeptane we śnie i już jesteś rozwiedziony.
Życie jest grą. [...] Istotne jest, byś swoją rolę grał dobrze, obojętnie jaka by ona była.
Życie jest jak gra solo na skrzypcach przed publicznością - tyle, że uczysz się grać w trakcie występu.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę musisz się poruszać naprzód.
Życie jest jak kuchnia - aby zrobić w niej cokolwiek, trzeba pobrudzić ręce.
Życie jest jak otwieranie puszki sardynek. Wszyscy szukamy klucza.
Życie jest jak papier toaletowy: długie, szare i do pupy.
Życie jest jak płomień lampy: gdy zabraknie oliwy - tssss i zgaśnie na zawsze.
Życie jest jak płomień palącej się świecy: zostanie zdmuchnięty lub dotrwa do końca, lecz zgaśnie na pewno...
Życie jest jak płomień, który piecze, a śmierć jest ciemną wodą zapomnienia.
Życie jest jak podróż koleją, a na licznych stacjach ważni dla nas ludzie wysiadają, aby już nigdy nie wsiąść ponownie, aż u kresu podróży siedzimy w pasażerskim wagonie, gdzie prawie wszystkie miejsca są puste.
Życie jest jak robaczywe jabłko - nigdy nie wiadomo czy następny kęs nie przyniesie niemiłej niespodzianki.
Życie jest jak rzeka i kiedy zmieniasz jego bieg, jesteś odpowiedzialny za to, dokąd zmierza.
Życie jest jak sen - otworzysz oczy i już go nie ma.
Życie jest jak sen. Nigdy nie wiadomo kiedy się zacznie, a kiedy skończy. Chyba, że sami nastawimy budzik.
Życie jest jak serial telewizyjny: odcinków mnóstwo, a sensu niewiele.
Życie jest jak tramwaj – nie ma rozmów z motorniczym.
Życie jest jak wodospad: piękny, ale niebezpieczny.
Życie jest jak zupa, pierwsze łyżki są za gorące, ostatnie za zimne.
Życie jest jedną długą lekcją pokory.
Życie jest jednym długim pasmem narastania zmęczenia.
Życie jest jedyną grą, w której bez względu na wybraną strategię wynik jest z góry znany.
Życie jest jedyną zagadką, z której rozwiązania nie chcemy zrezygnować.
Życie jest krótką chwilą złożoną z kilku przyjemnych chwil, tysięcy żalów i milionów smutków... naprawdę?! A może, milionów radosnych chwil, których nie dostrzegamy, tysięcy żalów które rozpamiętujemy i kilku smutków które wyolbrzymiamy?
Życie jest kwarantanną na drodze do raju.
Życie jest łatwiejsze niż się wydaje. Wystarczy godzić się z tym, co jest nie do przyjęcia, obywać się bez tego, co niezbędne i znosić rzeczy nie do zniesienia.
