Zapomnisz może o osobie, z którą się śmiałeś, lecz nigdy nie zapomnisz o osobie, z którą płakałeś.
Czas goi rany, wspomnieniami rekompensuje nam to co straciliśmy.
Piękno jest wiecznością przeglądającą się w zwierciadle.
Ludzkość jest strumieniem światła płynącym ze skończoności w nieskończoność.
Nie możesz jeść ponad swój apetyt. Druga połowa bochenka należy do drugiego człowieka, i jeszcze trochę powinno zostać dla przypadkowego gościa.
Przesada jest prawdą, która straciła cierpliwość.
Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.
Słowa są ponadczasowe. Powinieneś je wypowiadać lub pisać ze świadomością o ich wieczności.
Miłość jest świętym winem, płynącym z serca bogów do serc człowieczych. Tylko tym smakuje wyśmienicie, których serca wolne są od wszelkiej zwierzęcej chuci.
Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi. Są synami i córkami powołanymi do życia przez Życie. Przychodzą przez was, ale nie z was. I choć są z wami, do was nie należą.
Żegnając przyjaciela, nie płacz, ponieważ jego nieobecność ukaże ci to, co najbardziej w nim kochasz.
Nie myślcie, że możecie kierować miłością. Miłość bowiem, jeśli uzna was za godnych, pokieruje sama waszym postępowaniem.
Tylko wtedy, gdy oddajesz siebie dajesz prawdziwie.
Miłość jest dzieckiem duchowej sympatii; i jeżeli ta sympatia nie powstanie w jednej chwili, to nie powołają jej do życia ani lata, ani pokolenia.
W miłości dobrze jest dawać, gdy się jest proszonym, ale lepiej jest dawać bez usłyszenia prośby, domyślając się potrzeby.
Bądźmy jak najdalej od mądrości, która nie płacze; filozofii, która się nie śmieje; wielkości, która nie schyla czoła przed dziećmi.
Kiedy żegnasz przyjaciela nie smuć się, ponieważ jego nieobecność pozwoli ci dostrzec to, co najbardziej w nim kochasz.
Pragnienie jest połową życia; obojętność jest połową śmierci.
