Życie to ostry miecz, na którym Bóg wypisał żyj, kochaj, cierp.
Życie to powieść Boga. Pozwólmy mu ją pisać.
Życie to prolog. Śmierć jest początkiem, nie końcem.
Życie to przeglądanie luster w poszukiwaniu własnej twarzy.
Życie to przejść wolnym, rozważnym krokiem na palcach przez lata, jakie nam dał los.
Życie to raj, do którego klucze są w naszych rękach.
Życie to równanie z nieskończoną ilością niewiadomych.
Życie to słoik, w którym miód jest tylko cieniutką warstwą na wierzchu.
Życie to sztuka wyciągania wystarczających wniosków z niewystarczających przesłanek.
Życie to śmieszna rzecz, która przydarzyła mi się w drodze do grobu.
Życie to taki dziwny teatr, gdzie tragedia miesza się z farsą, scenariusz piszą sami aktorzy, suflerem jest sumienie i nigdy nie wiadomo kiedy otworzy się zapadnia.
Życie to takie czary-mary. Rzadziej czary, częściej mary.
Życie to test. Tylko test. Gdyby było inaczej, ktoś powiedziałby nam, co robić i dokąd iść.
Życie to tragedia, kiedy się je ogląda z bliska, i komedia, kiedy się na nie patrzy z daleka.
Życie to tylko niebo szydzące z ziemi.
Życie to tylko tkanina przyzwyczajeń.
Życie to wielkie płótno, na którym powinieneś malować najpiękniej jak umiesz.
Życie to wszystko to, co umiera, kiedy na to nadepniesz.
Życie uśmiecha się do Ciebie, wiec i Ty uśmiechaj się do życia.
Życie wydaje się kochać paradoksy - kiedy człowiek sądzi, że jest zupełnie bezpieczny, wtedy jest zawsze śmieszny i w każdej chwili grozi mu wypadek - ale kiedy wie, że jest stracony, życie zasypuje go prezentami. Nie trzeba wcale o to zabiegać - chodzi za człowiekiem jak pies.
Życie zaczyna się po drugiej stronie rozpaczy.
Życie zamieniaj w żart, bo świat nie jest tego wart, by traktować go na serio.
Życie zdobywa wartość dzięki miłości.
Życie- jedynie ono posiada wartość bezwzględną, i z niego rodzi się wszystko inne, co w ogóle posiada wartość.
Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.
Życie, które mi dano, jest tylko opowieścią; ale jak ja ją opowiem, to już moja sprawa.
Życie, którego początku nie pamiętamy a końca nie znamy.
Życie: arcydzieło piasku między dwiema falami.
Życie: dożywotnia kara śmierci.
Życie? Ciężki kwadrans złożony z uroczych chwil.
Życzę ci odwagi wschodzącego słońca, które mimo nędzy i ogromu zła tego świata, dzień po dniu wschodzi i obdarza nas blaskiem i ciepłem swych promieni.
Życzę ci, aby wszyscy po spotkaniu z tobą pragnęli śpiewać ze szczęścia.
Żyć - to mrugać sercem.
Żyć dopiero zaczniesz, gdy umrzesz kochając.
Żyć lekko, ale nie lekkomyślnie, mieć odwagę bez pychy, okazywać zaufanie i radosne wyrzeczenie bez fatalizmu – oto sztuka życia.
Żyć na świecie tak długo i przeżyć tak mało – to hańba.
Żyć swoim życiem nie jest egoizmem. Egoizm zawiera się w żądaniu, by ktoś żył zgodnie z twoimi upodobaniami, żył dla twojej próżności, dla twojego zysku i twojej przyjemności.
Żyć to przede wszystkim przyjąć swoje życie.
Żyć tylko dla rodziny - to zwierzęcy egoizm, żyć dla jednego człowieka - podłość, żyć tylko dla siebie - hańba.
Żyj tak, aby twoim znajomym zrobiło się nudno, kiedy umrzesz.
Żyj tak, byś przy końcu nie starał się życia swojego naprawiać.
Żyj tak, jakby każdy twój dzień miał być ostatnim - w końcu okaże się, że miałeś rację.
Żyj w taki sposób, żebyś nie wstydził się sprzedać swojej papugi największej plotkarce w mieście.
Żyj według życiorysu, który chciałbyś sobie napisać.
Żyj wolniej gdy szczęście ci sprzyja, goń gdy ucieka ci życie.
Żyjąc w jakiejś epoce, niepodobna znaleźć punktu, z którego by można ją obserwować.
Żyjąc wystarczająco długo, stajemy się karykaturami samych siebie.
Żyje się tylko chwilę, a czas jest przezroczystą perłą wypełnioną Twoim oddechem.
