Sława jest czymś, co trzeba zdobywać, honor natomiast czymś, czego nie wolno utracić.
Sława jest jak rzeka, która wynosi na wierzch przedmioty lekkie, i wydęte, a zatapia ciężkie i solidne.
Sława jest jak woda - szklanka gasi ci pragnienie, rzeka cię topi.
Sława jest niewierną kochanką, męczącą konsekwencją aktorskiego talentu.
Sława jest sumą nieporozumień, jakie zbierają się wokół nowego nazwiska.
Sława nigdy nie może być celem, a tylko niekiedy środkiem.
Sława wielu ludzi polega na tym, że mogąc zrobić wiele dobrego, ostatecznie nie zrobili nic złego.
Sławę ludzi trzeba oceniać według środków, którymi się posłużyli, aby ją zdobyć.
Sławnym jest się wtedy, gdy jest się znanym ludziom, których – dzięki Bogu – nie zna się osobiście.
Słońce i deszcz są tak różne, a tylko razem potrafią dać życie.
Słońcu ani śmierci nie można patrzeć prosto w oczy.
Słowa bywają śmieszne. Milczenie – nigdy.
Słowa nie powinny być większe od czynów.
Słowa pijanego to myśli trzeźwego.
Słowa prawdziwe nie są piękne, piękne słowa nie są prawdziwe.
Słowa przynależą do czasu, milczenie do wieczności.
Słowa rzucane na wiatr są jak kamienie, o które inni się potykają.
Słowa są podobne do promieni . Jeżeli się nimi umiejętnie posługiwać - przenikają wszystko.
Słowa są ponadczasowe. Powinieneś je wypowiadać lub pisać ze świadomością o ich wieczności.
Słowami pieści się kobietę stokroć czulej niż gestem.
Słowo "naród" jest największą igraszką językową historii.
Słowo "starość" można jedynie osłodzić słowem "mądrość".
Słowo jest czyste. Nieczystość zdania to już zasługa pisarza.
Słowo jest jak pszczoła: posiada miód i żądło.
Słowo jest ogień - milczenie jest lawa.
Słowo przypadek jest bluźnierstwem; nic pod słońcem nie jest przypadkiem.
Słowo, którego nie wypowiesz, jest twoim niewolnikiem; to, które wypowiedziałeś, staje się twoim panem.
Słuchaj, bo inaczej twój język uczyni cię głuchym.
Słusznie powiadają, że najlepszym strażnikiem winnicy jest strach przed strażnikiem, dlatego też zawsze warto najpierw pokonać strach, a dopiero potem martwić się strażnikiem.
Służyłem w kawalerii, a więc jestem prawie Polakiem i umiem pić jak Polak.
Smak mieszka w kuchni, gust w salonie.
Smutek jest jak pochód - przechodzi.
Smutek jest samowystarczalny: by odczuć jednak pełną wartość radości, musisz mieć kogoś, by się nią podzielić.
Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie, lecz by naprawdę się cieszyć, trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością.
Smutek to najgorsza pora dnia.
Smutek to ściana między dwoma ogrodami.
Smutna to epoka, kiedy w życiu publicznym uczciwe zwie się naiwnym, a szczere głupim.
Smutne godziny trwają długo.
Smutne to, ale cierpienie jest chyba jedynym niezawodnym sposobem zbudzenia duszy ze snu.
Smutne to, ale przyroda oskarża człowieka.
Smutno cieszyć się w samotności.
Smutno żyć jak pies i nie móc się otrząsnąć.
Smutny święty to żaden święty.
Sny są skarbem nędzarzy.
Socjalizm to najdłuższa i najtrudniejsza droga od kapitalizmu do kapitalizmu.
Sojusz to małżeństwo, w którym zazdrość jest większa od miłości.
Sól i uczucia chronią nas od zepsucia.
Spadek to majątek, który odziedziczylibyśmy po przodkach, gdyby go nie zdążyli przed śmiercią roztrwonić.
