Przyjaźnie powinny być nieśmiertelne, nieprzyjaźnie śmiertelne.
Przyjaźń czynimy, nie nazywając jej ani jej nie komentując. Jest silna i cicha. Jest skromna. Jest męska. To romantyzm mężczyzn.
Przyjaźń i miłość rozkwitają tam, gdzie ludzie zatracają swoją hardość, łagodnieją w swoich osądach, stają się delikatniejsi w słowach i w obcowaniu z innymi.
Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale niewiędnący nigdy.
Przyjaźń jest łańcuchem następujących po sobie uczuć chłodnych i serdecznych.
Przyjaźń jest małżeństwem dusz.
Przyjaźń jest subtelną rozkoszą szlachetnych dusz.
Przyjaźń między kobietami jest niczym więcej jak paktem o nieagresji.
Przyjaźń po wygaśnięciu miłości to jak dym po pożarze.
Przyjaźń polega czasem na powstrzymaniu druha w szaleństwie.
Przyjaźń polega na tym, także na tym, że nie dostarcza się przyjaciołom zbytecznych zgryzot.
Przyjaźń powiększa szczęście i pomniejsza nieszczęście, podwajając naszą radość, dzieląc na pół smutek.
Przyjaźń poznają po tym, że nic nie może jej zawieść; a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.
Przyjaźń to milcząca umowa między dwiema osobami odznaczającymi się instynktem społecznym i zaletami serca.
Przyjaźń to nie tylko wspaniały prezent, lecz także ustawiczna praca.
Przyjaźń to nieustanne staranie, pielęgnowanie.
Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem.
Przyjaźń to umiejętność słuchania duszą.
Przyjaźń wygląda przy uczuciu do kobiety jak świeca łojowa przy świetle elektrycznym.
Przyjaźń z kobietą zawsze kończy się miłością.
Przyjaźń: łódź wystarczająco duża, by podczas pogody pomieścić dwie osoby, a tylko jedną podczas burzy.
Przyjaźń: to jest właściwie oczekiwanie niemożliwego.
Przyjdzie czas, kiedy odkryjesz siebie. A wtedy już nigdy nie będziesz sam.
Przyjemności przypominają mokradła, po których trzeba lekko przebiegać, nie zatrzymując na nich dłużej stopy.
Przyjemność dojrzewa tylko wtedy, gdy się ją pamięta. Ty, Hman, mówisz tak, jakby przyjemność była jedną rzeczą, a pamięć inną. A to jest jedna rzecz. [...] To, co nazywasz pamiętaniem, jest ostatnią częścią przyjemności [...]. Kiedy się spotkaliśmy, ty i ja, spotkanie to było bardzo krótkie, było niczym. Teraz, kiedy je wspominamy, stało się czymś. Ale wciąż niewiele o nim wiemy. To, czym się stanie kiedy będę je wspominał kładąc się, by umrzeć, czym stanie się przez te wszystkie dni od dzisiaj; to jest nasze prawdziwe spotkanie. Tamto jest tylko początkiem.
Przyjemność ma się do szczęścia mniej więcej tak, jak drzewo do ogrodu; nie ma ogrodu bez drzew, ale drzewa, nawet w wielkiej ilości, nie stanowią jeszcze ogrodu.
Przyjemność może opierać się na złudzeniu, szczęście opiera się na rzeczywistości.
Przyjemność umiera w tej właśnie chwili, gdy najbardziej nas oczarowała.
Przyjrzyjmy się naszym poplątanym, rozproszonym instynktom. Uważamy, że to rozum.
Przynajmniej raz w życiu kobiecie należy się szczęśliwe małżeństwo.
Przynajmniej słońce jest zawsze za darmo.
Przynajmniej w jednej kwestii kobiety i mężczyźni zgadzają się: zarówne one, jak i oni, nie ufają kobietom.
Przypadek jest być może pseudonimem Boga, kiedy nie chce się On podpisać.
Przypadek jest tylko batem, którego przeznaczenie używa do popędzenia tego, co i tak nieuchronne.
Przypadek jest tym, co losowi wypada z rÄ…k.
Przypadek jest tym, co losowi wypada z rÄ…k.
Przypadek to jedyne prawo życia.
Przypadek to zawoalowana konieczność.
Przypadkowe odkrycia zdarzają się tylko umysłom przygotowanym.
Przypadków nie ma; to, co jawi się nam jako ślepy traf, pochodzi właśnie z najgłębszych źródeł.
Przypatrujemy się sobie samym i wydaje nam sie, że znamy ludzi.
Przyroda zawsze jest piękna, nawet we łzach.
Przyrzeczenia stają się długiem.
Przyrzekamy wedle swych nadziei, dotrzymujemy wedle swych obaw.
Przysiąc, że się będzie kochało, jest to przysięgać po pijanemu, że się nigdy nie wytrzeźwieje, a wytrzeźwienie, nie pytając człowieka, samo przychodzi z ustaniem przyczyny.
Przysłowia są zwierciadłem sposobu myślenia narodu.
Przysłowie jest krótkim zdaniem opartym na długim doświadczeniu.
Przyszedł głód, odszedł wstyd.
