Żaden dzień się nie powtórzy, <br /> nie ma dwóch podobnych nocy, <br /> dwóch tych samych pocałunków, <br /> dwóch jednakich spojrzeń w oczy.
Czyż to mało znaczy cieszyć się słońcem, radośnie powitać wiosnę, kochać, zamyślić się, związać koniec z końcem?
Życie to równanie z nieskończoną ilością niewiadomych.
Najtrudniejszą w świecie rzeczą jest dostrojenie się do melodii bytu, uchwycenie jego tonu.
Sztuka życia: móc zaspokoić głód zachowując apetyt.
Życie jest łatwiejsze niż się wydaje. Wystarczy godzić się z tym, co jest nie do przyjęcia, obywać się bez tego, co niezbędne i znosić rzeczy nie do zniesienia.
Umieć żyć to: żyć lekko bez lekkomyślności, być wesołym bez swawoli, mieć odwagę bez brawury, zaufanie i radosną rezygnację.
Zużywaj się, nie rdzewiej.
Jak się ma prawie pięćdziesiąt lat, na peronie zaczyna być pusto. Większość pociągów już odjechała.
Chodząc po ziemi trzeba trzymać głowę w niebie, dopóki nie przeniesiemy się tam całkowicie.
Kiedy zamkniesz oczy, życie staje się łatwiejsze.
Żaden promień słońca nie ginie, lecz zieleń, którą on budzi, potrzebuje czasu, aby wzrosnąć.
Nie ma takiej absurdalnej rzeczy, której by człowiek nie zrobił, próbując nadać życiu jakiś sens.
Życie to przejść wolnym, rozważnym krokiem na palcach przez lata, jakie nam dał los.
A śmierć tak bardzo ważna bo się nie powtórzy.
Lepiej spłonąć niż zwiędnąć.
Nasze dni są policzone - przez statystyków.
Śmiać się często i mocno kochać; Zdobyć szacunek ludzi inteligentnych i przywiązanie dzieci; Zasłużyć na uznanie uczciwych krytyków i znieść zdradę fałszywych przyjaciół; Cieszyć się pięknem; Znajdować w innych to, co najlepsze; Dawać siebie, nie oczekując nawet przez chwilę zapłaty; Uczynić świat trochę lepszym, zostawiając po sobie zdrowe dziecko, uratowaną duszę, kawałek wyplewionego ogrodu czy poprawę warunków społecznych; Bawić się oraz śmiać z entuzjazmem i śpiewać z zachwytu przez całe życie; Wiedzieć, że choć jeden człowiek mógł zaczerpnąć głębszego oddechu, bo żyliśmy. To znaczy odnieść sukces.
W życiu nie chodzi o to jak mocno możesz uderzyć, ale o to jak mocno możesz dostać i dalej iść do przodu.
Patrząc z wysokiego stanowiska ewolucji w nieskończoną otchłań przyszłości, dostrzegamy tam nie rozpaczliwe mroki wiecznej śmierci, lecz żywiące blaski wiecznego i wciąż potężniejącego życia.
Życie to prolog. Śmierć jest początkiem, nie końcem.
Dobrze jest, jeśli możemy robić sobie z życia żarty. Gorzej, jeśli jest odwrotnie.
Czasem życie jest jak jajo dla niedoświadczonej kury: po prostu trudne do zniesienia.
Życie jest szybkie i rwące jak potok, na którym za moment może pojawić się wodospad. Nigdy nie wiesz, co będzie po upadku. Dlatego życie jest takie ciekawe.
Zwykle próbujemy dostrzec to, czego nie ma, a jesteśmy ślepi na wielkie lekcje, jakie życie inscenizuje przed naszymi oczami.
Jedyną rzeczywistością, która nie zawodzi i nie kłamie, jest chyba śmierć.
Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.
Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie.
Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę.
Życie to impreza, na którą wszyscy są zaproszeni.
Życie- jedynie ono posiada wartość bezwzględną, i z niego rodzi się wszystko inne, co w ogóle posiada wartość.
Niech śmierć zawsze będzie z tobą. Kiedy będziesz musiał zrobić coś ważnego, ona da ci siłę i odwagę.
Nie mógł umrzeć szczęśliwie ktoś, kto nigdy nie żył w ten sposób.
Za drzewa, z których zrobią nasze trumny - oby rosły jak najdłużej.
Miłość to nie jakaś cząstka życia, miłość to pełna życia.
Nie planuj każdej chwili, bo może okazać się, że zaprzepaścisz najciekawsze momenty swojego życia.
Ledwo rozkwitłem, już mnie zerwano. Bóg tak rozkazał, Boga słuchano.
Można odejść na zawsze, by stale być blisko.
Żyć dopiero zaczniesz, gdy umrzesz kochając.
Umrzeć to nie przestać żyć, ale przestać kochać się wzajemnie.
Wszystko, co tak kochałam, w tym grobie się mieści. Bóg zabrał mi Ciebie, nie zabrał boleści.
Życie jest jak sen. Nigdy nie wiadomo kiedy się zacznie, a kiedy skończy. Chyba, że sami nastawimy budzik.
Trzeba przeżyć wszystko, co jest nam dane. Całą radość i cały smutek. Nie wolno nam się od tego uchylić. Nie przeżyty smutek, przed którym uciekliśmy, i tak kiedyś nas dopadnie.
Najistotniejszym jest to, by być bestsellerem w codziennej prozie życia.
Historycy to adwokaci, którzy bronią swoich klientów dopiero po ich śmierci.
Rodzimy się nie raz, ale ciągle od nowa.
Największa twierdza mądrości to cmentarny nagrobek.
W pogoni za lepszym życiem marnujemy to, które jest nam dane.
