Miłość to wzburzone morze emocji, które często po uspokojeniu zmienia się w kałużę.
Tragedia: zakochać się w twarzy, a ożenić z całą dziewczyną.
Piękno kobiety nie przejawia się w ubraniach, które nosi, w jej figurze lub sposobie, w jaki układa włosy. Piękno kobiety musi być widoczne w oczach, ponieważ są one drzwiami do jej serca – miejsca, gdzie mieszka miłość.
Twoja miłość winna się dostosować do potrzeb innych ludzi, a nie twoich.
Tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem.
Do szczęścia nie jest potrzebne wygodne życie, lecz zakochane serce.
Kochające serce zawsze jest młode.
Podejrzenia założone w umyśle wybuchają jak miny łańcuchowe i niszczą miłość eksplozjami następującymi jedna po drugiej.
Miłość – pożywienie zgłodniałego, woda czysta spragnionego, słońce człowieka zziębniętego, nieodzowna energia życia...
Gdy mężczyzna oświadczy kobiecie, że oprócz niej nigdy żadnej nie kochał, i gdy okaże się to prawdą, ona wcale się nim nie zainteresuje.
Ból zadawany tym, których kochamy, jest jak bumerang – wraca i wbija się w nasze serce.
Miłość – rodzaj choroby, która ani rozumnych, ani głupich nie oszczędza.
Jeśli wszystko jest stracone oprócz miłości – nic nie jest stracone.
Należy zawsze ukrywać to, co się czuje, by zachować to, co się kocha.
Kochać to zgadzać się na to, by się starzeć z drugim człowiekiem.
Mężczyzna śni o sławie, podczas gdy kobieta budzi się do miłości.
Nie ma bardziej szczerej miłości niż miłość do jedzenia.
Jedno serce wystarczy do życia. Na miłość to za mało.
Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.
Niech nasza miłość będzie modlitwą…Pobłogosław mnie twoim wzrokiem, a uczynię z chwil, kiedy cię widzę, różaniec, w którym zgryzoty moje zamienią się w zdrowaśki, a niepokoje w ojczenaszki.
Kochać – w kimś drugim siebie pokonać.
Miłość – to pierwsze słowo Boga, myśl pierwsza, jaka przemknęła mu przez mózg. Kiedy rzekł: – Niech się stanie Światło! – wtedy stała się Miłość. I wszystko, co stworzył, było doskonałe, i niczego już nie chciał przetwarzać.
Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.
Kobiety są zawsze słabsze w nienawiści aniżeli w miłości.
Małżeństwa bywają nieszczęśliwe nie z braku miłości, ale z braku przyjaźni.
Począwszy od pewnego wieku, wszystkie romanse są poważne. Tak samo jak zawały.
Nic nie jest tak martwe, jak umarła miłość.
Lepiej smucić się i kochać, niż żyć bez miłości w weselu.
Pragniemy być kochani brutto, nie netto.
Stara miłość nie rdzewieje.
Kto nie potrafi dziękować, nie potrafi też kochać.
Miłość to nagroda otrzymana bez zasług.
Całe życie zbieramy rzeczy niepotrzebne. Dlatego tak mało w nim miejsca na miłość.
Zakochaj się, a każdy wszędzie, wszystkie rzeczy, wszystkie słowa oznaczać będą miłość.
Miłość nie jest skarbem, który się posiadło, lecz obustronnym zobowiązaniem.
Miłość ludzi nie poddaje się władzy bagnetów.
Miłość jest pełna pułapek. Kiedy chce dać znać o sobie - oślepia światłem i nie pozwala dojrzeć cieni, które to światło tworzy.
Miłość jest odwagą kobiet, ich gwiazdą przewodnią, kompasem ich podróży.
Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na Ziemi.
Fałszywa miłość jest gorsza niż prawdziwa nienawiść.
Bóg prosi o naszą miłość nie dlatego, że jej potrzebuje, lecz dlatego, że dla nas jest ona niezbędna.
Tkliwość – odpoczywająca namiętność.
Niektórzy mylą uczulenie z uczuciem.
Żeby kogoś trzymać za rękę, trzeba najpierw swoją dłoń otworzyć.
Pocałunek jest ostatnim przykładem ludożerstwa.
Miłosna ekwilibrystyka: zawrócić w głowie, choć do pięt się nie dorasta.
Miłość jak rewolucja – nie udaje się słabym.
Miłość rodzi się wtedy, gdy bratasz się z cierpieniem, nie tylko umiesz je znosić, lecz go nie unikasz.
