Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.
Szpital - to więzienie, w którym kratą jest choroba.
Sztuczna inteligencja jest bez szans przy prawdziwej głupocie.
Sztuka idzie za chlebem.
Sztuka jest albo plagiatem, albo rewolucjÄ….
Sztuka jest dzieckiem natury i wnuczkÄ… Boga.
Sztuka jest po to, by niepokoić. Wiedza umacnia.
Sztuka jest to człowiek dodany do natury.
Sztuka jest zaiste nie chlebem, lecz winem życia.
Sztuka mądrości polega na tym, by wiedzieć, co należy przeoczyć.
Sztuka nie jest bynajmniej tym, co sądzi prostak: rodzajem natchnienia, które nie wiadomo skąd się bierze i rządzone przypadkowością pokazuje jedynie zewnętrzną, malowniczą stronę zjawisk. To mądrość uskrzydlona geniuszem, ale idąca konieczną, determinowaną przez najwyższe prawa, drogą rozwoju.
Sztuka przynosi nam dowód, że istnieje coś innego niż nicość.
Sztuka rządzenia ludźmi jest umiejętnością mówienia kłamstw przy pomocy prawdy.
Sztuka życia polega na tym, aby cuda zauważyć - we wszystkim tkwi wspomnienie raju.
Sztuka życia: móc zaspokoić głód zachowując apetyt.
Sztuką jest potknąć się, ale nie przewrócić.
Sztuką jest, nie szukając nigdy siebie, wciąż na nowo się odnajdywać.
Sztukę pobierania podatków porównać można do skubania gęsi: należy wyrywać z niej jak najwięcej piór przy jak najmniejszym syczeniu ptaka.
Sztukę poetycką zdobywa się ciągłym czytaniem poetów. Do sztuki malarskiej dochodzi się ciągłym rysowaniem i malowaniem.
Szukaj ciszy, a będziesz miał wszystko, co ona daje.
Szukaj swobody, a staniesz się niewolnikiem swoich pragnień. Szukaj dyscypliny, a znajdziesz wolność.
Szukający szczęścia jest jak pijak, który nie może trafić do domu, ale wie, że ma dom.
Szukasz egzotyki - przytul siÄ™ do drzewa.
Szum wiatru i plusk deszczu stworzyła przyroda, aby zagłuszyć ludzkie westchnienia i szlochy.
Ślepy widzi więcej niż głupi.
Ślub - chwila, kiedy poeta przekształca się w dramaturga.
Ślub – najwyższa cena, jaką trzeba zapłacić za kobietę.
Åšlub, gdy przeminie, nie jest wcale weselszy od pogrzebu.
Śmiać się często i mocno kochać; Zdobyć szacunek ludzi inteligentnych i przywiązanie dzieci; Zasłużyć na uznanie uczciwych krytyków i znieść zdradę fałszywych przyjaciół; Cieszyć się pięknem; Znajdować w innych to, co najlepsze; Dawać siebie, nie oczekując nawet przez chwilę zapłaty; Uczynić świat trochę lepszym, zostawiając po sobie zdrowe dziecko, uratowaną duszę, kawałek wyplewionego ogrodu czy poprawę warunków społecznych; Bawić się oraz śmiać z entuzjazmem i śpiewać z zachwytu przez całe życie; Wiedzieć, że choć jeden człowiek mógł zaczerpnąć głębszego oddechu, bo żyliśmy. To znaczy odnieść sukces.
Śmiać się można, płakać się musi.
Śmiać się prawdziwie umieją tylko ludzie poważni.
Śmiałym los sprzyja i bojaźliwych odtrąca.
Śmiech bardziej sprzyja rozsądkowi niż martwienie się.
Śmiech i łzy są najbliższymi krewniakami.
Śmiech jest bronią ofensywną, płacz - defensywną.
Śmiech jest to dobre samopoczucie całego ciała, okazywane w jednym miejscu.
Śmiech to najmniejszy dystans między dwojgiem ludzi.
Śmiech to słońce, spędza zimę z twarzy ludzkiej.
Śmierci tak potrzeba uczyć się jak życia.
Śmierć - kropka czy przecinek?
Śmierć dzieli zmarłych na trzy kategorie: świętych, świętej pamięci i takich, bez których mamy wreszcie święty spokój.
Śmierć jest czarnym wielbłądem, który klęczy przed każdymi drzwiami.
Śmierć jest jedynie przebudzeniem ze snu.
Śmierć jest lekka. Tylko chwila przed zgonem jest straszna.
Śmierć jest snem bez snów.
Śmierć jest tym, co nam pozostaje, kiedy nie mamy już żadnego wyboru.
Śmierć jest wiecznym schroniskiem, w którym nic się nie odczuwa.
Śmierć jest wielkością niezmienną, jedynie ból jest wielkością zmienną, która może nieskończenie wzrastać.
