Kochające serce zawsze jest młode.
Młodość jest religią, z której prędzej czy później trzeba się w końcu nawrócić.
Mężczyźni starzeją się, lecz nigdy nie stają się lepszymi.
Niewielu rodziców poświęca dziś uwagę temu, co dzieci do nich mówią. Starodawny szacunek dla młodzieży szybko zanika.
Kochać to zgadzać się na to, by się starzeć z drugim człowiekiem.
Domy starców to odwet dzieci za żłobki.
Począwszy od pewnego wieku, wszystkie romanse są poważne. Tak samo jak zawały.
To nie to, że z wiekiem stajemy się dziećmi. Wiek po prostu pokazuje, jakimi dziećmi pozostaliśmy.
Stara miłość nie rdzewieje.
Wybrańcy bogów umierają młodo.
Młodzi nie mają wystarczającej rozwagi i dlatego wyznaczają sobie niemożliwe cele - i osiągają je, pokolenie za pokoleniem.
Idee starzeją się szybciej niż słowa.
Dojrzałość to nic innego jak świadomość swoich ograniczeń. Dotarcie do własnych granic. Najczęściej – przedsionek starości.
Być dorosłym znaczy: zapomnieć o tym, ile razy byliśmy niepocieszeni.
Srebro – złoto, które osiwiało.
Powiadają, że starość nie chroni przed miłością, ale miłość chroni przed starością.
Mądrość przychodzi z wiekiem. Odchodzi sama.
Człowiek jest tak stary jak jego tętnice. Co dzień coś w nas umiera i coś w nas się rodzi.
Ludzie na starość dziecinnieją, by mogli znaleźć wspólny język z wnukami.
Młodość jest potwornie ciężkim przypadkiem i chyba nie ma nikogo, kto by z tego wyszedł bez powikłań.
Po odpowiedzi na pytanie: kto to jest kobieta – można określić wiek każdego mężczyzny.
Śmierć staje się sympatyczniejsza w miarę, jak się starzejemy.
Nikt nie jest za stary na marzenia. Tak jak marzenia nigdy się nie starzeją.
Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.
Młodość jest kwiatem, a miłość jego owocem.
Młodzi zawsze mają najwięcej trudności z zaakceptowaniem faktu, że oni także są śmiertelni.
Kochać się za młodu, a ożenić na starość, jest to słuchać przez cały dzień śpiewu skowronka latającego w powietrzu, a wieczorem jeść pieczeń z niego.
Młodym potrzebna jest przestrzeń, starym czas.
Starzy jesteśmy wtedy, kiedy większość ludzi wolałaby, żebyśmy już nie żyli.
Żyjąc wystarczająco długo, stajemy się karykaturami samych siebie.
Zawsze mamy osiemnaście lat i czekamy, aż zacznie się życie.
Wiara w marzenia, chociaż osiągnęliśmy wiek męski, pozwala oszukać nieśmiałe serce i straszny fakt klęski.
Młodość karmi się snami, starość – wspomnieniami.
Modelki mają termin przydatności.
Broda rośnie, rozumu nie przybywa.
Korzystaj z wiosny, człowiecze — szybko się skończy i przybędzie starość.
Jeżeli 50-letniego mężczyznę po przebudzeniu nic nie boli, to znaczy, że ten mężczyzna nie żyje.
Czas upływa, a my starzejemy się niepostrzeżenie.
Dzieci straszy się diabłem, dorosłych – ludźmi.
Człowiek bardzo długo ma dwadzieścia lat.
W miłości młodzieńcy płacą za to, co robią, zaś starcy za to, czego nie robią.
Dzieciństwo to miejsce, gdzie mieszka się przez całe życie.
Dzieciństwo jest dobre dlatego, że każdy dzień zaczyna życie na nowo, bez ciężaru dnia wczorajszego.
Starzejący się ludzie są jak muzeum: nieważna jest fasada, ważna jest zawartość.
Każdy stary człowiek myśli o sobie jak o sumie udanych podstępów. Każdy młody człowiek widzi w sobie początek świata.
Wiecznie młodzi pozostają tylko ci, którzy umierają młodo.
Młody używa ręki, stary rozumu.
35 lat to dobry wiek. Londyn pełen jest kobiet, które od dawna mają 35 lat.
