Starość jest litościwa: zanim zabierze życie, odbiera chęć do życia.
Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju konsumować przyzwoicie przebyte życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.
Starość jest okrutnym kalectwem, któremu ze względu na powszechność nie odważono sie przydzielić kategorii inwalidztwa.
Starość jest pewną formą zła i dźwigamy nie tyle brzemię lat ile naszych czynów.
Starość jest smutna nie dlatego, że się skończyły przyjemności, lecz nadzieje.
Starość jest tylko dalszym ciągiem młodości.
Starość jest zwykle tylko skromną chatką wzniesioną na wspaniałych ruinach młodzieńczych marzeń.
Starość mężczyzny to pora życia, gdy stanąć może nam już tylko serce.
Starość nie jest wielkim nieszczęściem, jeśli się weźmie pod uwagę tę drugą ewentualność.
Starość posiada te same apetyty, co młodość, tylko nie te same zęby.
Starość przychodzi dopiero wtedy, gdy zaczynamy mieć więcej wspomnień niż marzeń.
Starość spogląda na świat przez pryzmat rozsądku, a nie uczucia.
Starość to szpital, który przyjmuje wszystkie choroby.
Starość we wszystko wierzy. Wiek średni we wszystko wątpi. Młodość wszystko wie.
Starość zaczyna się wtedy, kiedy miejsce marzeń zajmują wspomnienia.
Starość zamiast jutra posiada wczoraj.
Starość żłobi nam więcej zmarszczek na duchu niż na twarzy.
Starszym ludziom dopiero po śmierci oddajemy szacunek, należny za życia.
Stary człowiek to sąsiad śmierci.
Stary człowiek żałuje wielu rzeczy - zwłaszcza tych, których nie zrobił.
Stary kawaler – mężczyzna, który rozgląda się, zanim skoczy, a potem nie skacze.
Stary kawaler podobny jest do wytrwałego piechura, który nie uległ jeszcze wypadkowi drogowemu.
Stary mąż młodej kobiety podobny jest do introligatora - oprawia książkę, którą inny czyta.
Starych szanuj, młodych ucz, mądrych słuchaj, a głupich znoś cierpliwie.
Starym jest się wówczas, kiedy nie ma potrzeby unikać grzechów, bo one nam już nie grożą.
Starzec jest człowiekiem, który już zjadł kolację i patrzy jak inni ją jedzą.
Starzejący się ludzie są jak muzeum: nieważna jest fasada, ważna jest zawartość.
Starzenie sie z godnością jest obramowaniem lenistwa otoczką honoru.
Starzy jesteśmy wtedy, kiedy większość ludzi wolałaby, żebyśmy już nie żyli.
Starzy ludzie są niezwykle niebezpieczni. Przyszłość jest im obojętna.
Statystycznie udowodniono, że na każdą nieszczęśliwą starą pannę przypada jeden szczęśliwy stary kawaler.
Statystyka jest jak bikini: to, co odsłania jest fascynujące, ale ważniejsze jest to, co ukrywa.
Statystyka jest jak kostium bikini: pokazuje wiele, ale nie pokazuje najważniejszego.
Statystyka: jedyna nauka, która pozwala różnym ekspertom wyciągnąć różne wnioski na podstawie tych samych liczb.
Stawiaj sprawy jasno. Ale nie oślepiaj!
Sto wiorst nie droga, sto rubli nie pieniądz, sto gram nie wódka.
Stojąc w miejscu też można zabłądzić.
Stopę życiową kobiety poznaje się po jej rękach.
Stopień głupoty twojego postępowania jest wprost proporcjonalny do liczby przyglądających ci się osób.
Strach boi się odważnych.
Strach bywa różny, ale najgorszy jest strach przed wstydem.
Strach dzielony z kimś ma nie takie wielkie oczy.
Strach jest deficytem wiary.
Strach jest jak balast w balonie - wystarczy go wyrzucić, aby się wznieść wyżej.
Strach jest naszą obroną. Strach powstrzymuje nas przed niepotrzebnym i niemądrym ryzykiem. Strach nas dyscyplinuje.
Strach jest naszym cieniem. Malejącym, kiedy słońce jest w zenicie, powiększającym się przed wieczorem. Strach jak cień znika na długie chwile i raptem się pojawia niewiadomo skąd i kiedy. Strach idzie przed nami przez całe życie. Miejmy nadzieję że nie dalej.
Strach jest wielkim wynalazcą.
Strach niczego nie wyjaśnia. Nie musi.
