Nikt by nie uwierzył, jakie mnóstwo łez mieści się w kobiecych oczach.
Woda łez chroni serce przed ogniem bólu.
Cierpienie głupca leczy czas, cierpienie mędrca - rozum.
Nikt nie śpiewa tak czysto jak ci, którzy są w najgłębszym piekle. Ich krzyk jest tym, co uważamy za śpiew aniołów.
Przyroda zawsze jest piękna, nawet we łzach.
Krzyż, który weźmiesz na siebie, po drodze się zgubi. Krzyż, którego nie przyjmiesz, będzie ci leżał w poprzek każdej drogi.
Cierpienie dzieci jest naszym gorzkim chlebem, ale bez tego chleba zginęlibyśmy z głodu duchowego.
Poezja jest chorobą niektórych ludzi, podobnie jak perła jest cierpieniem ostrygi.
Na każdym miejscu <br /> i o każdej dobie, <br /> Gdziem z Tobą płakał, <br /> gdziem się z Tobą bawił <br /> Wszędzie i zawsze <br /> będę ja przy Tobie <br /> Bom wszędzie cząstkę <br /> mej duszy zostawił.
Jest taka cierpienia granica, <br /> Za którą się uśmiech pogodny zaczyna.
Dzikus: - Ja nie chcę wygody. Ja chcę Boga, poezji, prawdziwego niebezpieczeństwa, wolności, cnoty. Chcę grzechu. <br /> Mustafa Mond: - Inaczej mówiąc domaga się pan prawa do bycia nieszczęśliwym.
Możemy uleczyć się z cierpienia tylko przeżywając je do końca.
Kiedy bijesz - sprawiaj ból, kiedy dajesz - nasyć.
Ból milczeć nie umie.
Gdyby głupota bolała, zewsząd rozlegałyby się jęki.
Poezja robi z łez perły.
Dusza nie znałaby tęczy, gdyby oczy nie znały łez.
Płacz i śmiech to prawie to samo, ale to drugie jest przyjemniejsze.
Ziemia to ciało niebieskie, na którym nieszczęśnicy wiodą piekielny żywot.
W cierpieniu rozum odchodzi. A wtedy trzeba wybaczyć wszystko.
Rzeczywisty ból wystarcza, aby nas wyleczyć z cierpień urojonych.
Cierpienie: przykrość spowodowana własnym nieszczęściem lub powodzeniem innych.
Cierpienie jest ogniem, w którym hartuje się nasza dusza.
Gdyby cierpienie uszlachetniało, byłoby cnotą je zadawać.
Nocą wszystko jest płomienne: gwiazdy, myśli i łzy.
