Dobrzy ludzie nigdy o siebie nie dbają. Tak, jakby naprawdę nie byli dla tego świata.
Tracić siebie dla drugich to jest właśnie odnajdywać siebie.
Prócz tego, co jest możliwe, jest jeszcze to, co jest konieczne.
Zwalczyć samemu pokusę może się wydawać zwycięstwem, lecz świadomość, że ktoś nie uległ pokusie, którą myśmy byli dla niego, boli jak niepowetowana porażka.
Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi.
Cierpienie nie wyzwala, to my się z niego wyzwalamy.
Nie masz innej radości prócz tej, że życie się toczy, lecz ta właśnie wystarczy, by żyć.
To, co wiecznie zawodzi, wiecznie też jest przedmiotem nadziei.
Marzenia zwykle się spełniają, ale nie tak i nie wtedy, kiedy tego pragniemy.
Wartość Polaka mierzy się stosunkiem do tego, co polskim nie jest.
Książka i możność czytania - to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji. Pisanie i czytanie marnych książek - to jedno z większych nadużyć, jakie w związku z cudami bywają popełniane.
Inteligencja jest tą przyprawą, która z najpospolitszych rzeczy robi cuda.
Im dłużej żyję, tym więcej nic nie rozumiem, ale kocham życie.
Warunki są tylko warunkami, a człowiek jest aż człowiekiem.
W kroplach dni powszednich tak samo jak i w morzu całe niebo można zobaczyć.
Tych rzeczy najlepszych: serca, które nas kocha, słońca, które nam świeci, i tak na własność mieć niepodobna.
Miłość fałszuje obraz świata. Ukazuje go dobrym mimo wszystko.
Dwoje to już osobny świat.
Rozum powiada swoje, a serce chce żyć, chce się weselić.
Mężczyzna zdolny jest do zazdrości nawet wobec kamienia, który jego znudzona partnerka wyróżniła jako szczególnie piękny.
Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.
Klasyczny urzędnik zrobi wszystko, co doń należy, ale nic, by ułatwić ludziom życie.
